Ik vind het altijd fijn als trainers vanaf begin hun kwetsbaarheid laten zien. Ik kan mensen op een voetstuk zetten vanwege hun expertise of hun invloed. En in de eerste minuten vertelt Barbara dat ze zelf conflicten het liefst vermijdt en natuurlijk tegenkomt.

Er gaat opluchting door mij heen, want ik heb genoeg conflicten in mijn leven gehad en ik werk er ook graag omheen. En als ik er per ongeluk op stuit, dan vlucht ik. En vandaaruit terugkomen, vraagt van mij bijna het onmogelijke. Daarom ben ik erg nieuwsgierig naar de workshop ‘Conflict: vechten, vluchten of … ?’ door Barbara Hoogenboom.

De oefening: omgaan met conflict
Als ik mij voor de oefening verbind met een dreigend conflict met een medewerker dan voel ik onmiddellijk mijn buik. Mijn ademhaling gaat omhoog en ik kom in een soort actiestand. Klaar om te vluchten. Omdat ik de webinar niet live kijk, doe ik de mentale oefening om het conflict en de medewerker los te zien van elkaar. Dit geeft onmiddellijk ruimte om in verbinding te blijven met de medewerker.

De oordelen naar een ander zijn een filter, een beschermer. Ik voel duidelijk dat ik me dan alleen bezig hoef te houden met de ander. En niet naar mezelf hoef te kijken. Met mijn oordeel bescherm ik mezelf of scherm ik mezelf af.

Het neerleggen van oordelen
Het is spannend om mijn oordeel neer te leggen. Het voelt bloot, alsof iemand mij onverwacht kan raken. En zoals Barbara stelt wordt ook de ander beschermd. Deze hoeft zijn kwetsbaarheid ook niet te tonen. En ik zal degene er ook niet op bevragen.

Mij helpt het om de ander en mijzelf in een grotere context te zien. Met mijn en diens gezin van herkomst achter ons. Met allerlei loyaliteiten die daarbij kunnen horen. Met mijn en diens waarden, leidende principes. Dit maakt mij milder naar mezelf en de ander.

Een inzicht van Siets Bakker
Als afsluiter nog een uitsmijter van Siets Bakker die mij raakt. Als beginnend organisatie opsteller heb ik een oordeel over mijzelf. Dat ik nog meer moet oefenen, leren voordat ik … Tja, voordat ik wat kan doen? Maar het kan in ieder geval meer en beter.

Hiermee bescherm ik mezelf. Ik creëer ruimte om het nog niet te doen en ook ruimte om fouten te maken. Ruimte om de schuld nog niet te dragen als het mis gaat.

En daarmee ben ik niet mijn kwetsbare krachtige zelf. Ik scherm een deel af. Ik stap slechts een deel in en laat een deel achterwege.

Hoe zou het zijn als ik volledig in stap? Met alles wat ik kan en niet kan. Precies zoals ik ben. Met mijn oordeel achter de hand als ik bescherming nodig heb.

Ik voel de glimlach om mijn mond. Herken mijn eigen ongemak om mijn oordeel over mezelf neer te leggen. En innerlijk stap ik met mijn voeten in de klei. Gewoon gaan doen.