Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Blog Recensie
Ik zocht herkenning en misschien wilde ik ook wel lezen dat ik het juiste besluit had genomen
- Petra van Dongen
- 19 juni 2024
- 4 minuten leestijd
Toen ik acht jaar geleden het contact met mijn moeder verbrak, kreeg ik vaak vervelende reacties hierover. Ze deden een beroep op mijn schuldgevoel met woorden als ‘zielig’ of ‘ach, wat eenzaam’. Nu, jaren later, is het soms onderwerp van gesprek met vrienden. Zij vragen mij of ik ooit het contact wil herstellen met mijn moeder.
Ik heb vaak het gevoel dat ik mijn besluit voor vervreemding met mijn moeder moet verdedigen. Het is ook niet zomaar iets wat ik heb gedaan. Toen ik hoorde van het boek ‘Breuklijnen in de familie‘ van Karl Pillemer was ik nieuwsgierig. Ik zocht herkenning en misschien wilde ik ook wel lezen dat ik het juiste besluit had genomen.
In het boek worden veel verhalen uit interviews gedeeld. In alle soorten en vormen komen vervreemdingen in families voorbij. Dit geeft de herkenning die ik zocht. Bij vervreemdingen binnen de familie, of je nu de initiatiefnemer bent of niet, is vaak sprake van schaamte. Alle voorbeelden zijn dan een bewijs dat je verre van de enige bent. En dit is fijn.
Een groot deel van het boek gaat over verzoenen. Daar zag ik, eerlijk gezegd, een beetje tegenop. In mijn situatie wil ik niet verzoenen. In het boek wordt geen oordeel geveld, ook al had ik wel een soort goedkeuring fijn gevonden. Geen oordeel over vervreemding en geen oordeel over verzoening. Het wordt uiteengezet en het wordt van meerdere kanten belicht.
Troostend vond ik een citaat uit een interview. Dit gaf mij de rust dat het oké is zoals het in mijn situatie is. “Je bent geen slecht mens omdat je in een vervreemdingssituatie zit. Wees mild tegen jezelf en zie dat er niets mis is met je emoties. Je bent geen slecht mens omdat je een poos geen contact met iemand wilt. Misschien had je die time-Out gewoon nodig. Als je er klaar voor bent om het te proberen, dan weet je dat. Als de tijd rijp is om het contact te heropenen, weet je het.”
In het deel over verzoenen staan weer veel voorbeelden, over mensen die verzoend hebben na een vervreemding. Het relativeert dat hier ook wordt gerefereerd aan de periode van vervreemding, waarin meestal verzoening onmogelijk lijkt.
De stappen richting verzoenen worden ontward en kunnen je helpen om de stappen daadwerkelijk te gaan zetten. Een van de stappen is bijvoorbeeld nadenken over in hoeverre er nevenschade is. Nevenschade is dat met jouzelf mogelijk ook jouw kinderen en kleinkinderen afgesneden zijn van de familie. Hiermee gaat er sociaal kapitaal verloren.
Zij kunnen niet leren waar ze bij horen, waar hun wortels liggen. En ze kunnen niet de vaak onvoorwaardelijke hulp vragen, die bij familie hoort.
Sommige stappen zijn moeilijk. Zoals het loslaten van je eigen verwachtingen en accepteren dat ‘het is wat het is’. Of over je eigen angst voor de gevolgen van verzoening heen zetten. Bang om je opnieuw bloot te stellen aan de ongewenste eisen, ruzies, kritiek en afkeuring.
Mijn conclusie is dat de tijd niet rijp is om het contact te heropenen. Het is goed zo, voor mij.
Meer lezen over familiebreuken? Bestel het boek Breuklijnen in de familie van Karl Pillemer hier.
Deze blog is geschreven door Petra van Dongen. Petra werkt als manager in de zorg voor mensen met een beperking. Hierbij zet ze graag haar systemische bril op, stelt ze rake vragen en brengt ze mensen en teams in beweging.
Gerelateerde producten
Breuklijnen in de familie
€ 20,-
Producten bij dit artikel
De fontein, maak wijze keuzes
€ 29,95