Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Recensie
Marnix Reijmerink – Vertroostingen
In dit nieuwe boek ‘Vertroostingen’ beschrijft Dirk de Wachter een zeer persoonlijke zoektocht die het gevolg is van zijn ziekteproces. Hoofdvraag is: waar vind ik troost nu me dit overkomt?
- Marnix Reijmerink
- 11 januari 2023
- 2 minuten leestijd
Deze vakantie las ik het nieuwe boek van Dirk de Wachter ‘Vertroostingen. Gewone woorden van Dirk de Wachter’.
Enkele jaren terug maakte ik kennis met zijn werk toen ik zijn boek ‘De wereld van De Wachter’ las. Ik was destijds geraakt door zijn persoonlijke zoektocht naar de zin van zijn en onze dagelijkse realiteit. ‘Hoe moet ik me verhouden tot de wereld die voortdurend verandert en een maatschappij die soms lijkt dolgedraaid?’
Zijn zoektocht raakte me omdat ik – en ik wil geloven heel veel mensen met mij – me ook regelmatig afvraag hoe ik me moet verhouden tot en bewegen in deze wereld.
In dit nieuwe boek ‘Vertroostingen’ beschrijft hij opnieuw een zeer persoonlijke zoektocht die het gevolg is van zijn ziekteproces. Hoofdvraag is: waar vind ik troost nu me dit overkomt?
En de vraag is ook breder te stellen: waar vinden we als mensen troost wanneer het noodlot ons treft? Leed dat klein en groot kan zijn.
Het inspireert me hoe De Wachter op heel persoonlijke wijze voor zichzelf en de lezer op een rij zet waarin hij troost vindt. Een enorme rijke verzameling van bronnen ontstaat al schrijvend: kunst, literatuur, filosofie, rituelen, spiritualiteit, muziek.
Maar bovenal is voor hem de medemens de grootste bron van alle troost. De stille nabijheid, een klein gebaar, een betekenisvol woord; allemaal voorbeelden van tastbare medemenselijkheid die ten diepste troost bieden.
Het boek is een zeer persoonlijk, intiem verslag van een man die in kwetsbaarheid bereid is te zoeken en te delen. Het is voor mij daarmee een bron om uit te putten, een secure base. De Wachter laat mij zien wat het betekent om ondanks tegenslag de schoonheid van het leven te (blijven) zien en omarmen.
Een aanmoediging die me zowel in mijn persoonlijk als professionele leven zeer helpt. Ik verlang ernaar om in alle rollen van mijn leven mijn medemenselijkheid leidend te laten zijn.
Troost kan ik – kunnen we – overal vinden, als we dat willen zien. En medemenselijkheid is de belangrijkste sleutel.