Samenvatting
Daar op de bodem van ons menszijn schuilen onze essentiële levensvragen. Hoe verschillend we ook zijn, vroeg of laat worden we uitgedaagd om ons te buigen over wie we zijn, wat de zin van ons bestaan is, hoe we omgaan met onze eenzaamheid en onze nood aan verbinding, met ons einde en met de keuzes en mogelijkheden die voor ons liggen. Wanneer we als mens vastlopen, spelen deze ultieme thema’s een bijzondere rol. Maar ook op de hoogtepunten van ons leven worden we vaak geraakt door deze existentiële laag. We worden telkens uitgenodigd om stil te staan bij wie we ten gronde zijn en hoe we ons leven verder willen aangaan.
In dit boek verkennen we hoe we zoekende en lijdende mensen kunnen helpen om over deze thema’s na te denken en zo hun leven bewuster en anders te beleven. Existentiële therapie biedt een kader om de grondlaag van wie we zijn te verkennen. Door diepgaand te beleven waar het om draait, komt er ruimte vrij voor groei en nieuwe wegen.
Een boek voor psychologen, psychotherapeuten, begeleiders, hun cliënten en iedereen die zoekende is.
Siebrecht Vanhooren is professor klinische psychologie, cliëntgerichte en existentiële psychotherapie aan de KU Leuven. Naast het opleiden van psychologen en therapeuten onderzoekt hij existentiële thema’s en werkt hij als therapeut bij PraxisP Leuven.
Review van Marijke Leys
No more than my space, no less than my place’
Het is één van de vele zinnen die ik in fluo heb aangeduid toen ik dit bijzondere boek las van Siebrecht Vanhooren, Ph.D.. Lang geleden dat ik nog zo kwistig omsprong met fluo en ook bedenkingen toevoegde in de kantlijn. Tijdens het lezen voelde ik soms als het ware mijn hersencellen knetteren. Het is immers geen makkelijke materie. De vele praktijkvoorbeelden en de continue herhaling van theoretische concepten zorgden ervoor dat ik meegesleept werd in een existentieel verhaal.
De zin die ik hier citeer, raakt me. Ik pretendeer niet alle gelaagdheid te snappen. Telkens ik ze herlees, ontvouwt zich een stukje. Het gaat over bescheiden zijn, maar niet té bescheiden. Het heeft te maken met het menselijk spanningsveld tussen automie en verbinding. Met het opnemen van individuele verantwoordelijkheid en het besef dat je deel uitmaakt van een groter geheel. Het gaat over het innemen van de gepaste ruimte.
Ik ben onder de indruk. Op een diepe manier. Ik begeleid zelf al enkele jaren de Masterclass Autonomie en Verbinding. In Voice Dialogue is dat immers een sterke polariteit. Sommige delen in ons zijn gericht op de eigen plek innemen en andere op verbinding aangaan. Ik had al langer het gevoel dat er iets ontbrak in de onderbouw van die tweedaagse. ‘Op de bodem’ inspireerde me. Die ene zin bij de start van dit bericht, kan al voldoende zijn om de essentie van de polariteit voelbaar te maken.
Oprecht blij kan ik worden, als voelbare kennis me raakt en uitdaagt om te verdiepen. Als puzzelstukjes in elkaar schuiven. Als het leven in al zijn complexiteit wint aan begrijpelijkheid.
Een aanrader dus, dit boek. Ik ga het nog eens lezen.
#existentie
#menszijn
#inspiratiebron
